Donderdagmorgen reden we naar Klaipeda, de havenstad. Daar werden we zeer vriendelijk onthaald door enkele heren van Philip Morris International (PMI), de “leading tobacco company” in the world (78.000 personeelsleden in 180 landen). Hun principe is lead, lean and learn. Er werd ons verteld dat ze bij PMI een goede relatie hebben met de vakbond. “It is employees who make synergy succesfull.”
Ze investeren om de gevaren van tabak te beperken. Ze geven ook aan goede doelen, zoals duurzame landbouw, de strijd tegen kinderarbeid en mishandeling. Daarna werden we ingewijd in het sigaretten maken. We kregen verschillende soorten tabak te zien en te ruiken. Bij PMI zetten ze in op innovatie. Zo hebben ze verschillende verpakkingen, en een sigaret die je kan draaien aan de filter als je er een light van wil maken.
Na het PR-rondje kregen we een rondleiding in de fabriek. Deze keer kregen we wel alles te zien: hoe de tabak gemengd en gesneden wordt, hoe de sigaretten gerold worden, hoe ze de filters maken, hoe ze de verpakkingen plooien en hoe ze de sigaretten in de doosjes steken. Hier zagen we weinig manueel werk, alles verloopt geautomatiseerd. We zagen enkele techniekers (mannen) en paar werknemers die mislukte sigaretten verzamelden en vernietigden (vooral vrouwen). We zagen verder de afdeling kwaliteitscontrole, een laboratorium waar ze de sigaretten nauwkeurig testen op kleur, lengte, diameter, etc. Tenslotte mochten we nog naar de opslagplaats, waar dansende robotten de dozen stapelden en alles werd klaar gezet voor de klanten.
Daarna was er nog tijd voor een vragenronde. We merkten op dat er hoge veiligheidsnormen gelden, zelfs beter dan in sommige fabrieken bij ons. De manager vertelde ons dat Litouwers zeer gedisciplineerde mensen zijn en dat dit de veiligheid zeker ten goede komt. We vroegen of ze in Litouwen een verschil merken in de relatie met de vakbond tussen een multinational en een lokale werkgever. De manager herhaalde dat ze het belangrijk vinden om een goede relatie te onderhouden met de vakbond. Bij PMI in Klaipedia liggen de lonen hoger dan het minimumloon. Ze willen competitieve lonen betalen, om zeker in de top-25 te zitten van multinationals die het beste betalen. Grazina voegde er nog aan toe dat ze natuurlijk in de toekomst hogere lonen zullen vragen. Ze bevestigde ons dat het voor hen makkelijker is om te werken in een internationaal bedrijf, omdat ze daar meer ervaring hebben met sociaal overleg.
Na de lunch in het bedrijfsrestaurant, namen we afscheid van de managers en kregen we nog even de tijd om de delegees uit te horen. Zij bevestigden dat ze een goede bedrijfswerking hebben en dat de relaties constructief zijn. Een tijd geleden waren er wel wat problemen. Toen hebben ze contact opgenomen met de pers, om zo druk te zetten. Ze hebben nu een extra CAO afgesloten om de consultatie en informatie te verbeteren. Ze hebben het wel soms moeilijk om mensen te overtuigen om lid te worden van de vakbond. Veel mensen zijn er tevreden met hun loon. Bovendien moeten ze een vrij hoog lidgeld betalen, want dit is een percentage van het loon.
Daarna moesten we afscheid nemen van de militanten. We lieten hen nog weten dat we hen kunnen helpen bij hun volgende loonsondehandelingen. De tabak die ze verwerken komt namelijk van een opslagplaats in Antwerpen. Als ze niet genoeg krijgen, kunnen we die wel even afsluiten.
In de namiddag hingen we een laatste keer de toerist uit. We kregen een korte rondleiding in Klaipeda. We zagen nog wat kerken, wandelden over de kasseien, aaiden wat standbeelden om onze wensen te doen uitkomen, dronken nog wat Belgisch bier en we bezochten zelfs een klokkenmuseum. We brachten ook een bezoekje aan het kleine maar gezellige lokale kantoor van LMP.
Daarna hadden we nog wat vrije tijd in Palanga. De ene ging shoppen, de andere ging naar de zee, nog anderen keken wat basketbal (Litouwen won opnieuw).
's Avonds kregen we een uitgebreid afscheidsmenu: biefstuk friet, vis, bloedworst en varkenssnuit. En wodka natuurlijk. Er was zelfs livemuziek en er werd dan ook een dansje geplaceerd.
Na een korte nacht moesten we vrijdagochtend vroeg op voor een lange busrit naar de luchthaven. Mits enige vertraging landde ons vliegtuig een tiental uur later in Zaventem. Moe maar voldaan na deze intense week nemen we afscheid van elkaar. Tot op een volgende vergadering, tot op Facebook!
Ongeveer 2 uurtjes later zijn we dan in Vilnius aangekomen waar Grazina ( voorzitter, zoals Pia bij ons ) ons stond op te wachten. Na een korte busreis arriveerden we in Trakai waar we de volgende dagen zullen logeren. We krijgen elk een charmant huisje toegewezen die vlak aan een prachtig meer is gelegen (zie fotos)